Don’t Worry Darling (2022)

Regie: Olivia Wilde

Het is ergens in de jaren ’50. Alice en Jack wonen in een keurige wijk in een schitterend huis. Jack en de andere mannen uit de wijk doen geheim en belangrijk werk voor het Victory Project. Als de mannen uit werken zijn brengen Alice en de andere vrouwen hun tijd door met schoonmaken, samen drankjes drinken aan het zwembad en heerlijke maaltijden bereiden. Het is een hechte gemeenschap, met Frank en zijn vrouw Shelley als belangrijkste en meest invloedrijke figuren. Het is een idyllisch leventje, maar Alice komt er al snel achter dat er iets grondig mis is.

Ik liet me van de wijs brengen door de naam van de film en de foto: ik dacht dat het een flauwe romcom was, maar de film pakte al me vanaf de eerste paar minuten, al was het maar door de stijl van de jaren ’50: de auto’s, de kleren, de mode, de kleuren. De cinematografie van Matthew Libatique (Black Swan) is eye candy at its finest: alle beeldcomposities zijn doordacht en zorgvuldig gechoreografeerd, maar worden je met een vloeiend gemak voorgeschoteld als een zanger die zonder moeite de hoge C haalt. Er wordt met evenveel gemak geswitcht tussen het ongecompliceerde luxe leventje binnen de gemeenschap en wonderlijke trippy scènes in de stijl van bijvoorbeeld Black Mirror of Legion, wat uitermate vervreemdend werkt. De eerste helft van de film heb je geen flauw idee waar het heengaat: het mysterie wordt langzaam ontrafeld waardoor de spanning lekker wordt opgebouwd.

Don’t Worry Darling is, na haar goed ontvangen debuut Booksmart (2019), de tweede grote regie van Olivia Wilde, die tot nu toe vooral bekend was als actrice (o.a. de serie House en de films The Next Three Days, Tron: Legacy en The Words). Wilde speelt zelf ook een rol in de film als Bunny. Prima actrice, maar een veel indrukwekkender regisseur wat mij betreft.

Florence Pugh is pas 26 maar heeft al een imposante reeks strepen op haar jasje, zoals haar rollen in Lady Macbeth, Malevolent, Midsommar, Little Women en Black Widow. Pugh zet een prachtige en krachtige Alice neer, die eerst onbezorgd en gelukkig is maar al snel aan zichzelf gaat twijfelen. De casting is sowieso vermeldenswaard – bijna elk personage is goed uitgewerkt en de gekozen acteurs matchen perfect met hun personages, zoals Chris Pine als de charismatische Frank en Gemma Chan als zijn even charismatische vrouw Shelley, of Sydney Chandler als de muizige Violet. De grootste verrassing was toch wel Harry Styles (Jack), de voormalig zanger van One Direction, die eerder al lovende kritieken kreeg voor zijn acteerdebuut in Dunkirk (2017). Hij speelt echt heel goed, zeker als zijn personage eindelijk een echte uitbarsting heeft.

Toch is de film niet helemaal perfect: er zitten wat haken en ogen aan het verhaal.

Klik hier als je de film gezien hebt en benieuwd bent wat er niet helemaal klopt of ontbreekt.
Margarets verhaal is onvoldoende uitgewerkt. Wat veroorzaakte haar inzicht? Wat is er uiteindelijk in de echte wereld met haar gebeurd? Zoals het nu is is ze louter dienend aan Alice’ verhaallijn. Zonde.
Hoe kwam Alice vastgebonden in bed terecht?
Wat was Frank’s motief om Alice uit te dagen?
Wat was Shelley’s motief om Frank neer te steken?
Waarom deden de mannen niets toen ze alle gelegenheid hadden om Alice uit te schakelen?
Ik hou van open eindes. Deze keer was het gewoon onaf: wat deed Alice toen ze terugkwam in de echte wereld?

Don’t Worry, Darling is een visueel feest, en ondanks de verhaaltechnische slip-ups een heel mooi eerbetoon aan psychologische thriller-klassiekers als Gaslight en The Stepford Wives. Ik heb ervan genoten!

Deze film op IMDb
Klik hier om te zien waar deze film te zien is
Scroll door voor wat weetjes

 

  • de Busby Berkeley-achtige dansscènes in Alice’ hallucinaties echoën het ballet-mantra “There is a beauty in control. There is a grace in symmetry. We move as one” en benadrukken het belang van collectivisme versus individualisme – een belangrijk thema in de film.
  • Gemma Chan en Florence Pugh werkten eerder samen in de BBC Short Leading Lady Parts
  • Olivia Wilde’s dochter Daisy (uit haar huwelijk met Jason Sudeikis) speelt de kleine Rosie
  • Oorspronkelijk was Shia LaBeouf gecast voor de rol van Jack, maar het lijkt erop dat Wilde en LaBeouf niet klikten. Kort nadat hij de cast verliet kwam hij onder vuur te liggen door claims dat hij zijn vriendin FKA Twigs zou hebben mishandeld. Wilde en LaBeouf hebben elk hun eigen versie van de waarheid, gezien de mail van LaBeouf aan Wilde, een paar maanden nadat zij had laten weten hem te hebben ontslagen.
  • Zijn vervanger, Harry Styles en Wilde klikten juist wél: ze werden verliefd tijdens de opnamen en hebben sinds begin 2021 een relatie.
  • Wilde veroorzaakte een controverse met haar uitspraak dat het personage van Frank gebaseerd was op de ultraconservatieve auteur Jordan Peterson, die ze omschreef als een pseudo-intellectuele incel-held. Petersons reactie was dat hij zich niet herkende in die omschrijving, en noemde het ‘het nieuwste stukje propaganda verspreid door de woke, zelfingenomen pestkoppen die nu Hollywood domineren.’

 

Score Fay Per View
Wat is jouw score voor deze film?
[Totaal: 0 Gemiddeld: 0]

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.