Regie: Mariska Hargitay
Mariska Hargitay kruipt al sinds 1999 in de huid van Olivia Benson in Law & Order: Special Victims Unit. Wat veel mensen niet weten, is dat ze de dochter is van de legendarische actrice Jayne Mansfield.
Mansfield trouwde in 1958 met de Hongaarse acteur en bodybuilder Miklós ‘Mickey’ Hargitay. Ze had toen al een dochter uit haar eerste huwelijk, Jayne Marie, en tijdens haar huwelijk met Hargitay kreeg ze nog drie kinderen: Mickey Jr., Zolie en Mariska. Mansfield en Hargitay scheidden in 1964, en Mansfield hertrouwde datzelfde jaar met Matt Cimber waar ze zoon Tony mee kreeg. Een jaar later scheidden Mansfield en Cimber. Mansfields carrière was toen al tanende, onder meer door slechte zakelijke keuzes. Op 29 juni 1967 kwam ze om het leven bij een zwaar auto-ongeluk, pas 34 jaar oud. Mickey Jr., Zoltan en Mariska, die op de achterbank lagen te slapen, overleefden het ongeluk.
Mariska was drie toen ze haar moeder verloor. Ze heeft haar moeder dus nooit echt gekend, alleen het imago van haar moeder – de blonde seksbom, waar Hargitay zich niet aan kon en wilde spiegelen, en zich zelfs tegen verzette. In de documentaire probeert ze erachter te komen wie haar moeder was. Ze reconstrueert Mansfields leven, maakt kisten open die zestig jaar gesloten waren gebleven en praat met mensen die haar moeder hebben gekend. Daardoor leren wij ook de échte Jayne Mansfield kennen: een intelligente vrouw die meerdere talen sprak, viool en piano speelde maar zichzelf moest reduceren om te voldoen aan het Hollywood-ideaal.
Ook gaat de docu in op het grote familiegeheim dat Mariska dertig jaar met zich meedroeg. Mariska’s diepe loyaliteit naar haar vader Mickey is ontroerend, maar ze komt er in haar zoektocht ook achter hoe ver hij en anderen zijn gegaan om Mariska en de andere kinderen na de dood van hun moeder een mooi en veilig leven te geven – en dat is ronduit ontzagwekkend.
Hargitay had nauwelijks regie-ervaring (ze heeft één aflevering van Law & Order geregisseerd), maar My Mom Jayne is een prachtige, evenwichtige documentaire geworden. Ze is volledig zichzelf, ook als ze haar broers en zussen interviewt gaat ze niet in een interviewersrol of makersrol zitten maar blijft ontspannen en warm, wat open gesprekken oplevert over hartverscheurende onderwerpen die tot nu toe onuitgesproken waren gebleven. Ook in de gesprekken met mensen die haar moeder hebben gekend, stelt ze zich bescheiden op en laat het oordeel aan de kijker – ook als er dingen worden uitgesproken die Mansfield en Mariska in het verleden hebben beschadigd.
My Mom Jayne is een ontroerend, intiem en integer document geworden over Mansfield, maar ook over familiebanden, de kracht van loyaliteit en het gewicht van geheimen. Dikke aanrader.
Deze documentaire op IMDb
Klik hier om te zien waar deze documentaire te zien is
Scroll door voor het hele verhaal over het auto-ongeluk en foto’s
Op 29 juni 1967 werd Mansfield na haar optreden in de Gus Stevens Supper Club in Biloxi, Mississippi door Ronnie Harrison, een lokale chauffeur, in een 1966 Buick Electra 225 naar New Orleans vervoerd voor een geplande tv-opname. Mansfield zat voorin tussen Harrison en Sam Brody, haar advocaat en toenmalige partner. Op de achterbank lagen drie van haar kinderen te slapen, Mickey Jr., Zoltan en Mariska. In de vroege ochtenduren reden ze op Highway 90 in Louisiana, toen de auto op een langzaam rijdende vrachtwagen vóór hen klapte en onder de achterkant doorschoof, waardoor het dak van de auto vrijwel volledig afgescheurd werd. De kracht van de botsing was zó groot dat de motor van de Buick de voorbank in werd gedrukt, wat fataal was voor Harrison, Brody en Mansfield. De drie kinderen overleefden het ongeluk. Het ongeluk was later aanleiding voor de invoering van de zogenaamde ‘Mansfield Bar’: een metalen stang onderaan de achterkant van vrachtwagens om te voorkomen dat auto’s eronder glijden bij een aanrijding.
