Regie: Mike Flanagan
Olivia en Hugh Craine en hun vijf kinderen zijn net in Hill House, een schitterend, maar vervallen landhuis getrokken. Ze ‘flippen’ huizen: ze kopen een oud, vervallen huis, gaan er een tijdje wonen en knappen het helemaal op om het daarna met winst te verkopen. Hill House is anders: daar gebeuren allerlei vreemde dingen, die uiteindelijk resulteren in een afschuwelijk drama. Jaren later komen de overgebleven gezinsleden samen en worden gedwongen de waarheid onder ogen te zien – niet alleen hun gemeenschappelijke waarheid, maar ook die over zichzelf.
De tiendelige serie, die werd gebaseerd op het gelijknamige boek van Shirley Jackson uit 1959, zit heel ingenieus in elkaar. Niet alleen wordt er gewisseld in tijd, maar ook in perspectief, omdat elk gezinslid fragmenten meedraagt van wat er in het huis gebeurde. Gaandeweg de serie komen steeds meer fragmenten samen, waardoor ook de kijker de diepere betekenissen begint te begrijpen. De griezel-elementen zijn er niet louter uit effectbejag, maar maken prominent deel uit van de verhaallijn met de eindscène van aflevering 5 als hartverscheurend hoogtepunt.
Ik heb persoonlijk wat minder met de acteerkunsten van Henry Thomas (de jonge vader Hugh), zeker afgezet tegen veteraan Timothy Hutton (de oude vader Hugh). Ook trek ik Victoria Pedretti (de volwassen Nell) niet goed al is ze wel goed gecast in de rol van Nell, maar de overige castleden zoals Carla Gugino, Flagans vrouw Kate Siegel, Annabeth Gish, Robert Longstreet en onze eigen Michiel Huisman leveren puik werk af. De cinematografie van Flanagans vaste DoP, Michael Fimognari, is prachtig (zoals de camera die om het ruziënde gezin heen cirkelt in aflevering 6), net als de kleding van de cast en de sets: het interieur van het vergane Hill House is onvergetelijk mooi in al zijn gruwelijkheid.
Ik heb de integrale serie sinds het uitkomen vier keer gekeken (dit stukje schreef ik pas in 2024 omdat het eigenlijk niet mag ontbreken op de website), en het is wat mij betreft de beste serie die Flanagan tot nu toe heeft gemaakt. Zeker voor horrorliefhebbers een must see!
Scroll door voor allerlei weetjes, inclusief een foto van het échte huis, voor als je de serie hebt gekeken.
Deze serie op IMDb
De serie is te zien op Netflix.
De vijf kinderen Crain vertegenwoordigen de vijf rouwfases: Steven staat voor ontkenning, Shirley voor woede, Theo is de onderhandelaar, Luke is het verdriet en Nell de aanvaarding.
Michiel Huisman was de eerste die werd gecast. De introductie van zijn personage Steven in aflevering 1 grijpt terug op een van Flanagans favoriete personage-introducties aller tijden, in “waarschijnlijk mijn favoriete film aller tijden”: Casablanca, de introductie van Rick Blaine (Humphrey Bogart).
Flanagan, die 20 kilo afviel in de productieperiode door het harde werken en zijn betrokkenheid (hij zou eerst niet alle afleveringen regisseren, maar zag bepaalde dingen zo duidelijk voor zich dat hij ze uiteindelijk toch allemaal zelf zou regisseren) had dromen van Nell die door het verlaten Hill House danste op Heavenly Day van Patty Griffin. Uiteindelijk werd heel aflevering 5 rond dat beeld gemaakt. Heavenly Day was één van de twee nummers die Flanagan er perse in wilde hebben. Het andere was If I Go I’m Goin van Gregory Alan Izakov, dat je aan het einde van de slotaflevering kunt horen.
De serie is niet de eerste verfilming van het boek van Shirley Jackson. In 1963 werd er een speelfilm van gemaakt onder regie van Robert Wise met onder meer Julie Harris, Claire Bloom en Richard Johnson, die simpelweg The Haunting heette en goed werd ontvangen. De tweede verfilming in 1999 heette ook The Haunting, en werd gemaakt door onze eigen Jan de Bont en geproduceerd door Steven Spielberg. Die werd ondanks de vette cast (Liam Neeson, Catherine Zeta-Jones, Owen Wilson, Bruce Dern en Virginia Madsen) helaas een stuk minder goed ontvangen.
De scène in de boekhandel waar Steven zijn presentatie geeft, is opgenomen in dezelfde ruimte als waar de scènes in het uitvaartcentrum zijn opgenomen. Steven staat pal voor de plek waar Nells kist staat in aflevering 6, en als Nell opstaat om hem te onderbreken, staat ze op dezelfde plek als waar de Bent-Neck Lady in aflevering 6 staat.
Aan het begin van aflevering 10 zit Leigh (Samantha Sloyan) Doctor Sleep van Stephen King te lezen. Met een reden: Flanagan had vlak voor de opnamen te horen gekregen dat hij de film mocht maken.
Er zitten meer geesten in scènes dan je waarschijnlijk hebt gezien. Vulture bracht ze feilloos in beeld, inclusief uitleg.
Je kunt Henry Thomas als kind zien op een E.T.-lunchtrommeltje in de boomhut.
Jamie Flanagan, de één jaar jongere broer van Mike Flanagan, is in afleveringen 2 en 10 kort te zien als uitvaartondernemer.
Shirley Crain is vernoemd naar de schrijfster, Shirley Jackson, en Steven Crain is vernoemd naar Steven Spielberg, die de 1999-versie had geproduceerd – een eerbetoon van Flanagan.
De kleur van het luik in de boomhut is dezelfde kleur als de deur naar de Red Room. Het twijgje dat je door het raam van de boomhut ziet, zit op exact dezelfde plek als de barst in het raam van de Red Room.
De interieurscènes werden opgenomen in de EUE/Screen Gem Studios in Atlanta, de exterieuropnamen zijn van een landhuis in LaGrange in Georgia, dat destijds Bisham Manor was genoemd en diende als evenementenlocatie. Het is ook gebruikt in de HBO-serie Lovecraft Country (2020). De huidige, particuliere eigenaren hebben het huis weer de naam gegeven die het bij de bouw in 1929 kreeg: Alta Vista. Je kunt hier meer foto’s van het indrukwekkende huis bekijken.
