Regie: Andy Muschietti
Na een familiedrama blijven de peuters Victoria en Lily moederziel alleen achter in een verlaten boshut. Een paar jaar later worden de zusjes levend gevonden, en geadopteerd door Lucas, de tweelingbroer van hun vader en zijn vrouw Annabel. De zusjes zijn verwilderd en hebben intensieve begeleiding nodig, en ze nemen meer bagage mee dan Annabel en Lucas hadden voorzien.
Mama kwam oorspronkelijk uit als korte film in 2008, geschreven en geregisseerd door de oorspronkelijk Argentijnse Andy Muschietti. Toen grootmeester Guillermo del Toro, die jaarlijks tientallen korte films bekijkt en regelmatig optreedt als uitvoerend producent, de film zag besloot hij Muschietti onder zijn hoede te nemen en er een Amerikaanse speelfilm van te maken. Muschietti schreef, bijgestaan door zijn zus Barbara en Neil Cross (Doctor Who, Luther) een nieuw scenario, waar de angstaanjagende scène uit de korte film ook in terugkomt. Het werd een commercieel succes. Muschietti zou vier jaar later opnieuw commercieel succes oogsten met zijn regie van It Chapter One, gevolgd door It Chapter Two*. In 2025 staat de prequel-serie It: Welcome to Derry op de planning, waar Muschietti een aantal afleveringen van zal regisseren.
Mama is een prima film waar je lekker bij kunt griezelen. Het camerawerk is goed en op het acteerwerk van Jessica Chastain (Annabel), Nikolaj Coster-Waldau (Lucas), Megan Charpentier (Victoria) en Isabelle Nélisse (Lily) valt evenmin wat aan te merken. De kinderen spelen heel naturel, wat voor mij wel iets zegt over de regisseur. Er was veel kritiek op de special effects, met name de CGI, maar ik vond de vormgeving van Mama erg mooi. Mama wordt overigens tot leven gebracht door de veelgevraagde ‘wezensacteur’ Javier Botet. Botet heeft het Marfan-syndroom, waardoor hij extreem lang (ruim 2 meter), dun en hypermobiel is. Klik hier voor een kort filmpje waarin hij vertelt over zijn werk en je een greep uit zijn rollen kunt zien (waaronder Alien: Covenant, 2017).
Er zijn helaas ook wat minpuntjes: de personages van Lucas en Annabel zijn nauwelijks uitgewerkt, de verhaallijn is voorspelbaar en ook de sentimentele slotscène biedt geen verrassingen, tot en met de cliché van het moederinstinct (zowel in negatieve zin als in positieve zin) aan toe.
Kortom, geen topfilm, maar prima voor een horroravondje met vrienden en popcorn. Als je op zoek bent naar griezelen met wat meer diepgang uit de stal van Del Toro, kun je beter voor El Orfanato (The Orphanage, 2007) of natuurlijk de klassieker Pan’s Labyrinth (2006) gaan.
*) It is een van mijn lievelingsboeken van Stephen King. Ik was zó niet gelukkig met deze filmversies dat ik er geen stukjes over heb geschreven. Kijk liever de tweedelige miniserie uit 1990 met de enige echte Pennywise: Tim Burton.
Deze film op IMDb
Klik hier om te zien waar deze film te zien is
Meteen onder de trailer kun je de oorspronkelijke korte film Mamá, met een inleiding van Guillermo Del Toro vinden.
