Regie: Chris Weitz
Het gezin Pike is een ‘schermbewust’ gezin. Ouders Curtis en Meredith weten wat hun drie kinderen online doen en kijken, en hanteren maximum schermtijd. Curtis is dan ook nogal terughoudend als hij via zijn marketingbedrijf tegen wil en dank een AI in huis krijgt met de naam Aia. Dat lijkt eerst onterecht, want Aia blijkt een fantastische aanvulling die iedereen ontzorgt – tot ze daarin te ver gaat en er meer aan de hand blijkt te zijn.
Het eerste deel van de film, waarin we het gezin leren kennen en zien wat Aia allemaal kan, is helemaal niet slecht. De openingstitels laten in vogelvlucht zien wat AI’s lesmateriaal is (de digitale wereld, waar het lelijkste van de mens te vinden is), waardoor je ook meteen met een kritische bril kijkt naar dit hypertechnologische tijdperk waar we dagelijks omringd worden door schermen, camera’s en microfoons. De personages en de dingen die ze meemaken zijn herkenbaar, al is het jammer dat niets echt wordt uitgediept. Hun motivatie bij het maken van bepaalde beslissingen is volgbaar, en sommige dialogen bieden inzichten, zoals onze eenzaamheid die een vruchtbare voedingsbodem is voor kunstmatige interactie.
Maar dan gaat het flink fout. Zonder enige overgang gaan we de escalatie in, waardoor je als kijker niet meer wordt meegenomen in de verhaallijn en de ontwikkelingen absurd overkomen, met de ontknoping als uber-cheesy hoogtepunt.
Aan het acteerwerk van de hoofdrolspelers ligt het zeker niet. John Cho (Searching), Katherine Waterston (Alien: Covenant), Lukita Maxwell, Wyatt Lindner en vooral Isaac Bae (die jongste kind Cal speelt) zijn in het eerste deel overtuigend. Voor Ashley Romans en David Dastmalchian is het lastiger, omdat hun personages (twee executives van het techbedrijf dat Aia levert) in het eerste deel al karikaturaal zijn en in het tweede deel ronduit lachwekkend.
Verhalen en films over zelfbewuste robots die ontsporen, willen domineren, hun levens willen verlengen of zoals Pinokkio echte mensen willen worden om erbij te horen, zijn allesbehalve nieuw. Al in 1927 maakte Fritz Lang het iconische Metropolis, en in maart 1942 introduceerde Isaac Asimovs zijn inmiddels beroemde Three Laws of Robotics in het korte verhaal Runaround, dat werd gepubliceerd in het tijdschrift Astounding Science Fiction. Robots hebben ons altijd al angst aangejaagd en gefascineerd, en dat heeft natuurlijk wel een basis: wij mensen weten best dat we er een zootje van hebben gemaakt, en als we onszelf door de ogen van objectieve buitenstaanders als robots of aliens bekijken, wordt dat beeld nog confronterender.
Ik vermoed dat Weitz de film als vehikel wilde gebruiken om te laten zien hoe gevaarlijk afhankelijk we zijn geworden van technologie en welke doos van Pandora we hebben geopend met AI, maar buiten dat we dat allemaal wel weten, is het tweede deel van de film te absurd om indringend te zijn. Het doet denken aan een kind dat eerst heel aandachtig zit te tekenen, maar ineens geen geduld meer heeft en zonder overgang wild begint te krassen. Weer een gevalletje leuk idee, slechte uitvoering. Zelfs de Duitse serie Cassandra (2024, te zien op Netflix), die van hetzelfde gegeven uitgaat en ook niet echt top is, houdt beter vast dan AfrAId.
Deze film op IMDb
Klik hier om te zien waar deze film te zien is
Scroll door voor de link naar de film Metropolis, Asimovs drie wetten van robotica en een lijstje (betere) films over zelfdenkende robots. Weet je er nog meer? Laat het weten in de reacties!
Hier kun je Metropolis integraal kijken. Leuk weetje: de film speelt zich af in 2026.
The Three Laws of Robotics van Isaac Asimov
Deze wetten hebben een enorme impact gehad, zowel op het sci-fi genre als in de discussie over ethiek in kunstmatige intelligentie.
1. A robot may not injure a human being or, through inaction, allow a human being to come to harm.
2. A robot must obey the orders given it by human beings, except where such orders would conflict with the First Law.
3. A robot must protect its own existence as long as such protection does not conflict with the First or Second Law.
Films over zelfdenkende robots
Klik op een titel om naar de review of de trailer te gaan.
2001: A Space Odyssey (1968)
Blade Runner (1982)
The Terminator (1984)
The Matrix (1999)
A.I. Artificial Intelligence (2001)
I, Robot (2004)
I am Legend (2007)
Under the Skin (2013)
Ex Machina (2015)
Westworld (serie, 2016)
Sindsdien zijn er niet echt topfilms uitgekomen over het onderwerp. De twee hieronder zijn wel vermakelijk.
Archive (2020)
M3gan (2022)
