Regie: Lisa Joy
Miami, ergens in de nabije toekomst. Er zijn oorlogen en overstromingen geweest, de stad staat vol water en mensen leven ’s nachts omdat het overdag te warm is. Nick Bannister (Hugh Jackman) en zijn maatje Watts runnen een bedrijfje waar mensen door middel van een bak water en een hoofdkapje met snoertjes terugkunnen in hun herinnering (“there wasn’t a lot to look forward to, so people began looking back”). Op een dag komt er een prachtige vrouw in een rode jurk binnen die haar sleutels verloren is. Nick wordt verliefd op haar, maar na een paar weken verdwijnt ze spoorloos. In zijn zoektocht naar haar raakt hij verstrikt in een web van intriges, drugshandel en te grote nalatenschappen.
De film was veelbelovend, want geschreven en geregisseerd door een van de grote breinen achter topserie Westworld: Lisa Joy. Joy kreeg de inspiratie voor een film over herinneringen tijdens de première van Memento (2000) van Christopher Nolan op basis van een kort verhaal van diens jongere broer Jonathan, die Joy tijdens hetzelfde evenement leerde kennen. In 2009 trouwden ze, en in 2013 startten ze met de pilot voor Westworld. Nolan is ook bij Reminiscence betrokken als producent. Joy heeft ook twee castleden uit Westworld ‘meegenomen’: Thandiwe Newton (in Westworld Maeve) en Angela Sarafyan (in Westworld Clementine). Naast hen zijn onder andere Rebecca Ferguson (The Snowman, Doctor Sleep) en Cliff Curtis (Fracture, The Meg, Doctor Sleep) te zien.
Denk 50’s thrillers, een toefje future noir á la Blade Runner 1981, de femme fatale, een snufje Minority Report en de klassieke Private-Eye Monologue voice-over en je bent er wel zo’n beetje. Wat indrukwekkend is is het camerawerk (de openingsshot, die van boven Miami helemaal naar een close-up op een speelkaart lijkt te gaan, is fenomenaal) en de locaties zijn prachtig, zowel interieur als exterieur in combinatie met mooie CGI (dat mag ook wel met een budget van 68 miljoen). Last but not least is de filmmuziek onmiskenbaar van Ramin Djawadi (Game of Thrones), die ook de muziek van Westworld componeerde.
Helaas, ondanks alles is de film niet zo goed als ik had gehoopt.
Ik hoop dat er een dag komt dat alle acteurs gewoon hun eigen accenten mogen gebruiken. Veel van de acteurs in Reminiscence zijn oorspronkelijk niet Amerikaans, maar spreken (op Ferguson na) wél allemaal Amerikaans. Vooral bij de oorspronkelijk Australische Hugh Jackman, die de voice-over in vet-Amerikaans heeft ingesproken, was het storend. Het acteerwerk was prima, maar de voice-over en de dialogen waren soms wat te onnatuurlijk of te pretentieus (tijdens een alledaags gesprek terloops wereldwijsheden spuien). De half Zweedse Ferguson, die overigens alle nummers zelf zingt, steelt de show als getroebleerde Mae.
Op bestaande genres leunen prima, maar dit is teveel cliché bij elkaar. Het lijkt alsof er meer aandacht is gegaan naar (het imiteren van) stijl dan naar de overtuiging, de ziel. Het stralend hoogtepunt daarvan is de seksscène tussen Nick en Mae: ze storten zich op elkaar met een draaiende ventilator waar het licht doorheen valt op de achtergrond, vervolgens zet hij haar op het aanrecht waarbij er vaat op de grond stukvalt – die vorm is wel zó uitgekauwd. Was het met een dikke tongue in cheek geweest was het misschien nog leuk geweest, maar helaas.
Ik moest ook nog even denken aan een prijs die de AWFJ (Alliance of Women Film Journalists) jaarlijks uitreikt, de Most Egregious Age Difference Between The Lead and The Love Interest, ontstaan uit onvrede over het feit dat mannelijke topacteurs wel steeds oudere personages mogen spelen maar hun vrouwelijke love interests altijd jong zijn, zoals ook in dit artikel in Vulture uiteen wordt gezet. Ferguson had die twijfelachtige eer al een keer (gedeeld met Tom Cruise) door haar rol in Mission Impossible: Fallout (2018), ze schelen tweeëntwintig jaar. Hier is het verschil iets kleiner (Ferguson is 37 en Jackman 52) maar toch, als je het ziet dan zie je het.
Reminiscence is OK, maar niet meer dan dat. Ik zal me deze film later niet herinneren, ook niet met een kapje op.
