Regie: Martin Scorsese
Het is 1954, en US Marshal en weduwnaar Edward ‘Teddy’ Daniels (Leonardo DiCaprio) en zijn nieuwe partner Chuck Aule (Mark Ruffalo) zijn op een veerboot onderweg naar het afgelegen Shutter Island waar het Ashecliffe Hospital gevestigd is – een statig, oud complex waar ontoerekeningsvatbare criminelen worden behandeld – om de verdwijning van de voor moord veroordeelde Rachel Solando te onderzoeken. Eenmaal aangekomen steekt er een storm op waardoor ze niet van het eiland af kunnen. Tijdens hun gedwongen verblijf in het doolhof die de ruimtes in het complex vormen, komen ze erachter dat er merkwaardige dingen in de kliniek gebeuren en de leidinggevende psychiater, Dr Cawley (Ben Kingsley), zaken voor ze achterhoudt. Ondertussen krijgt Teddy last van zware hoofdpijnaanvallen en hallucinaties. Op den duur weet je, net als Teddy, niet meer wat nou de werkelijkheid is en wat niet. De titel geeft het al een beetje weg: het is een anagram voor ‘truths and lies’ en ‘truths/denials’, en dat is niet het enige anagram in de film*.
Shutter Island is gebaseerd op het gelijknamige boek van Dennis Lehane, op wiens boeken ook Mystic River (Clint Eastwood, 2003), Gone Baby Gone (Ben Affleck, 2007) en later het wat minder goed ontvangen Live by Night (Ben Affleck, 2016) gebaseerd zijn. De verhalen spelen zich altijd af in, of rond Boston, zo ook in Shutter Island zodat Teddy het Boston-accent heeft dat zo mooi aansluit bij de vijftiger jaren. De cinematografie is adembenemend prachtig, van de openingsscène waaruit de veerboot, als uit het niets, uit dichte mist opdoemt, het verschil in belichting en kleur in Teddy’s dromen tot de zorgvuldig ingezette special effects tijdens zijn hallucinaties.
De cast is stevig, goed gekozen en zet stuk voor stuk prachtig acteerwerk neer: de dynamiek tussen Teddy en Chuck is indrukwekkend en zeker tegen het eind ontroerend, niet in het minst door de ziel die er door DiCaprio en Ruffalo in de personages wordt gelegd (de laatste kreeg de rol doordat hij Scorsese een brief had gestuurd waarin hij vertelde hoe graag hij met hem zou willen werken). Ben Kingsley is meer dan overtuigend als Dr Cawley met een magistrale mengeling van bescheidenheid, autoriteit en bezorgdheid. Naast DiCaprio, Ruffalo en Kingsley zijn ook Michelle Williams, Max von Sydow, Patricia Clarkson, Jackie Earle Haley, Elias Koteas en Ted Levine te bewonderen in rollen die op hun lijf geschreven lijken te zijn.
Wat begint als een simpele detective eindigt in een hartverscheurende ontknoping. Ik garandeer je dat je, mede door die nieuwe inzichten, de film nog een keer zult willen zien.
*) Chuck Aule is geen anagram, maar waarschijnlijk een verwijzing naar de schilder Chagall die bekend stond om zijn dromerige stijl.
